Θεσσαλονίκη 72 ώρες / Thessaloniki 72 hours
Τετάρτη 18 του Οκτώβρη του 2017, ώρα 6 το απόγευμα ανέβαινα τη σκάλα στη Κατσάνου 5. Τρίτος όροφος χωρίς ανελκυστήρα. Έβαλε πλάτη ο Κώστας γιατί το "σύστημα" ακόμα και σήμερα που γράφω αυτές τις γραμμές δεν έχει αποκατασταθεί πλήρως.
Βγήκα στο μπαλκόνι. Απέναντι ακριβώς, δάσος τα κυπαρίσσια στο εγκαταλελειμμένο κοιμητήριο της Αγίας Παρασκευής. Οι πεθαμένοι ούτε φασαρία κάνουν, δεν φέρνουν αντιρρήσεις και ίσως το σημαντικότερο κάτι θα ξέρουν τα πουλιά που βρίσκουν εκεί καταφύγιο. Έχει και μια μικρή αποικία με παπαγάλους.
Η ώρα περνούσε και ο ηλιάτορας πήρε τα πορτοκαλιά και τα μαβιά και τα πέρασε πάνω από τις κορφές των δέντρων.............
Κατηφορίσαμε τη Λαγκαδά και κάναμε αριστερά την Αγίου Δημητρίου. Μετά βγήκαμε στην Πλατεία των 12 Αποστόλων. Η ώρα είναι περασμένες 10 και φοράμε κοντομάνικα. Ο καιρός καλοκαιρινός. Κάτσαμε στο "Νάμα". Μύδια με σαλάμι Λευκάδος και λευκό κρασί. Γυρίσαμε πάλι με τα πόδια, "πατημένοι" αυτή τη φορά. Απορώ με τον εαυτό μου. Κάθισα πάλι στο μπαλκόνι. Περασμένες δύο χώθηκα στον υπνόσακο. Ο Κώστας έκλεισε την πόρτα του δωματίου για να αποφύγει το ροχαλητό μου. Με το δικό του τι θα κάνω;........
Πέμπτη 19 του Οκτώβρη. Δεν ξέρω αν είναι τυχαίο, αλλά οι Αμπελόκηποι έχουν μια πρωτιά με τα κοιμητήρια. Είπαμε λοιπόν να ξεκινήσουμε με το γειτονικό (κοιμητήριο Αγ. Παρασκευής) και μετά να πάμε στο συμμαχικό που είναι και αυτό δίπλα μας.
"Το 1897 θεμελιώθηκε ο Ι.Ναός της Αγίας Παρασκευής και στις 16 Απριλίου του 1900 ο Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης κυρός Αθανάσιος ετέλεσε τα εγκαίνιά του. Ο Ι.Ναός που είναι βυζαντινού ρυθμού στον τύπο του σταυροειδούς μετά τρούλου έχει ενσωματωμένα στην πρόσοψή του δύο καμπαναριά , ενώ στην αρχιτεκτονική του παρουσιάζονται αναγεννησιακά στοιχεία." http://www.imnst.gr/wp
Κοιμητήριο Αγίας Παρσκευής / Cemetery Of Holy Friday
Ο ήλιος να καίει σα να ΄ναι Αύγουστος. Ησυχία, γαλήνη, σύμβολα εβραϊκά, λατινικά, ελληνικά και ένα μνημείο του '44. "ΕΔΩ ΑΝΑΠΑΥΟΝΤΑΙ ΠΑΤΡΙΩΤΕΣ ΕΚΤΕΛΕΣΘΕΝΤΕΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΓΕΡΜΑΝΟΥΣ". Ο Σταύρος Τσορακλίδης ήταν μόνο 23 χρονών, ο Γιάννης Τσιμουράς 28. Το γονιό σας φασίστες.
Λίγο βορειότερα και αυτό επί της Λαγκαδά είναι το μεγαλύτερο στρατιωτικό νεκροταφείο που έχουμε στην Ελλάδα. Ζέϊτενλικ το λένε. Σέρβοι, Ρώσοι, Βρετανοί, Ιταλοί και Γάλλοι. Ο ανθός της Ανταντ. Πάνω από είκοσι χιλιάδες στρατιώτες είναι θαμμένοι σ΄ αυτήν εδώ την νεκρόπολη. Το Ελληνικό κράτος έχει παραχωρήσει τη γη του κοιμητηρίου στις κυβερνήσεις των χωρών που ανήκουν οι νεκροί στρατιώτες. Οι οικονομική ευμάρεια των κρατών αντανακλά στην εικόνα του χώρου. Το γκαζόν στον Βρετανικό τομέα βγαλμένο από έπαυλη.......
Συμμαχικά Κοιμητήρια του Ζέιτενλικ / Zeitenlik cemetery
Ιταλικός Τομέας / Italian sector
Γαλλικός Τομές / French sector
Βρετανικός Τομέας / British Sector
Είπαμε να διατηρήσουμε λίγο ακόμα τα μιλιταριστικά μας ένστικτα και να τραβήξουμε κατά το λιμάνι και να επισκεφτούμε τον "Αβέρωφ". Πήραμε το λεωφορείο. Το μηχάνημα για τα εισιτήρια χαλασμένο. Μόνο εγώ πρέπει να είχα άγχος. Μου είπαν ότι η σύμβαση με τους ελεγκτές έχει "σπάσει" και οι Σαλλονικιώτες απολαμβάνουν δωρεάν συγκοινωνίες. Όλα πρίμα.
Πριν τον πάμπορι κτυπήσαμε μια μπουγάτσα. "Κρέμα η τυρί". Λοιπόν εμείς εκεί κάτω τη λέμε τυρόπιτα......"Εντάξει κερασμένη από μας". Να ΄ναι καλά.
Ο "Αβέρωφ" είχε είσοδο 3€ παρακαλώ. Άφησα τα στοιχεία του παππού μου. Γιώργος Τζανίνης του Παναγιώτη. Ναύτης Θερμαστής περίοδος 1912-1913. Αποκλεισμός των στενών της Έλλης. Ζήτησα να κατέβω στο μηχανοστάσιο. Δεν μου το επέτρεψαν. 22 λέβητες 19000 ίππων. Ταχύτητα 23 κόμβοι.
Θωρηκτό "Αβέρωφ" / battleship "Averof"
Μετά πήγαμε στο "Μικράκι". Οινομαγειρείο. Επιθυμία της Φρόσως. Φίλη καλή, συμφοιτήτρια με το κορίτσι από τη φιλοσοφική του Ρεθύμνου. Είχε ανέβει και αυτή από τα περάσματα του νότου στη Σαλλονίκη. Αγκαλιαστήκαμε...........
Είπαμε με το Κώστα να επιστρέψουμε σιγά σιγά στους Αμπελοκήπους. Περάσαμε πρώτα από το "Σέμπρικο" εκεί δίπλα στα δικαστήρια. Πατημένο απόγευμα αγνάντεψα τις άκρες από τα κυπαρίσσια. Το βράδυ κεμπάπ και μπύρες από τη Νεάπολη. Κουβέντα, τσιγάρα, λίγο Pink Floyd, τηλέφωνα σε πρόσωπα αγαπημένα και αμέτρητη η απόσταση από το πάτωμα στο ταβάνι.........
"Σέμπρικο" / "Sebrico"
Παρασκευή 20 του Οκτώβρη με τον καφέ είπαμε να μην κουραστούμε σήμερα αφού το βράδυ θα είχε ρεμπετάδικο. Το τερματίσαμε, περπατάγαμε μέχρι να πέσουμε κάτω. Λοιπόν, Λαγκαδά, Εγνατίας, Ανακτορικό Συγκρότημα Γαλέριου, Αψίδα, Ροτόντα.....και πρώτη στάση. Στη Ροτόντα μπήκα για πρώτη φορά μέσα. Σε παίρνει μαζί της. Δεν ξέρω αν οι Ρωμαίοι θα συμφωνούσαν με τα καμώματα των Βυζαντινών, των Οθωμανών και των νεοχριστιανών....... Το κτίσμα πάντως είναι απλά υπέροχο.
Δυτικά τείχη / Western Walls
Αρχαία Εγνατία / Ancient Egnatia
Ανακτορικό Συγκρότημα Γαλερίου / Galerium Palace
Αψίδα του Γαλερίου / Arch of Galerius
Ροτόντα / Rotonda Roman Temple
Συνεχίσαμε για την Άνω Πόλη. Στενά δρομάκια, καλντερίμια, η περιτοίχιση, αγνάντι στο Θερμαϊκό και επιτέλους κάτσαμε στο "Τοίχο τοίχο". Ουκ εστίν αριθμός. Ευτυχώς το υπόλοιπο μέχρι τους Αμπελοκήπους είναι κατηφορικό. Να φανταστείτε ότι χαθήκαμε μέσα σε ένα καφενείο. Φτάσαμε στη Κατσάνου και ανεβήκαμε στον τρίτο με τα τέσσερα. Οέ, οέ.
"Τοίχο - Τοίχο"
Το βράδυ άρχοντες, πήραμε το όχημα του Κώστα και παρκάραμε κοντά στην Αγία Σοφία. Το ραντεβού με τη Φρόσω και τη Sissarela di Luna ήταν σε μια πιτσαρία "Pizza Please" αν θυμάμαι καλά. Θεσσαλονίκη και να τρως πίτσα, σαν ιεροσυλία μου έμοιασε, αλλά respect στην επιθυμία των κοριτσιών. Κάτι ξέρανε όμως γιατί το φαγητό μετά ήταν άστα να πάνε......Η κομπανία ήταν καλή όμως. Ρεμπετάδικο "Τομπουρλίκα". Μετά το υγρό αγιάζι της πόλης φόρτισε τα εσωτερικά περάσματα. Ο αριθμός δεν ταίριαζε και έκανε την αρμύρα στην άκρια του βλέμματος ακόμα πιο έντονη.
"Τομπουρλίκα"
Το πρωί του Σαββάτου 20 του Οκτώβρη μας βρήκε ο Σταύρος στο μπαλκόνι να κοιτάμε τα λικνίσματα από τα ακρόκλαδα των δέντρων του κοιμητηρίου. Απολυμένοι και οι δύο Πρεσεντζάριοι (pressenger.gr) αναζητούσαν την αξιοπρέπεια στη ζωή. Θύματα στο βωμό του κέρδους ενός ανάλγητου συστήματος.
Το μεσημέρι η Sissarela στις γειτονιές της Καλαμαριάς μας προσέφερε ένα εξαιρετικό γεύμα με τη Ναπολιτάνικη κουλτούρα της. Παρέα μας ο Πινόκιο, οι Βενετσιάνικες μάσκες, τα γελαστά βότσαλα και η θύμηση.
Απόγευμα κατά τις 6 πέρασε από την Κατσάνου ο Τσέας και με πήρε. Εβδομήντα δύο υπέροχες ώρες στη Σαλλονίκη. Με τον Κώστα, τη Φρόσω που ήρθε από το Ρέθυμνο, τη Sissy και για λίγο τον Σταύρο. Θα τα ξαναπούμε........καρντάσια.
info: "Νάμα" Ολύμπου 1
"Τοίχο τοίχο" Στεργίου Πολυδώρου 1
"Μικράκι" Προξένου Κορομηλά 2
"Τομπουρλίκα" Λόρδου Βύρωνος 5
"Σέμπρικο" Φράγκων 2
publication: 10.11.2017