Νέα Καλλικράτεια / Nea Kallikratia
Οι υποσχέσεις είχαν δοθεί το Γενάρη του ΄25 στα ανατολικά της Malecon, πίνοντας mojito, παρέα με Romeo Y Julieta 1875. Ξέρετε αυτές οι υποσχέσεις που δίνονται στις γνωριμίες ενός ταξιδιού… συνήθως δεν βρίσκουν στόχο, καμιά φορά όμως τα υπόγεια περάσματα έχουν περισσότερο φως. Οι βόρειοι λοιπόν από τις δυτικές ακτογραμμές της Χαλκιδικής , η Σμαράγδα, η Ευγενία, ο Φώτης και ο Τάσος “με είπαν” να πάρω των ομματιών μου και να συναντήσω το θερινό ηλιοστάσιο στο τόπο τους.
Στις 23 λοιπόν του Θεριστή ξημερώματα, μέρα Δευτέρα, έβαλα πρώτη στο TJ και πήρα την “ανηφόρα” για τη Χαλκιδική. Μέχρι τη Σαλονίκη όλα ήταν μια χαρά, μετά ήρθαν οι δύο τρομάρες… περιφερειακός του μαρτυρίου. Η θερμοκρασία στους τριανταπέντε, ακίνητος μέσα στο “μαύρο περίπτερο της jeep” και χρόνος άφιξης για 560Km 7h.
Οι πρώτες εικόνες είναι εντυπωσιακές! Δεν περίμενα να βουλιάζει η πόλη από τον τουρισμό. Ελληνικά δεν ακούς … πάνω - πάνω στη “τροφική αλυσίδα” είναι οι Ρουμάνοι, μετά οι Σέρβοι, ακολουθούν οι Βούλγαροι και τελευταίοι οι Βορειομακεδόνες (Σκόπια). Οι δικοί μας είναι του Αυγούστου με τις άδειες. Αυτοί που τους λείπουν ωστόσο είναι οι Ρώσοι. Τι να κάνουμε παιδιά του Βορά, εδώ αποκλείστηκε ο Τσαϊκόφσκι!
Η οικογένεια του Τάσου διαχειρίζεται μια ξενοδοχειακή μονάδα (δεν κάνω διαφήμιση) πάνω στη κεντρική πλατεία της Νέας Καλλικράτειας ( https://www.studio-epavli.gr/el/) και έτσι απέκτησα το “διαβατήριο” για όλα τα μυστικά και φανερά του τόπου.
Ο Τάσος δεν έχασε χρόνο και με σεργιάνισε στα βόρια και νότια περάσματα της ατέλειωτης ακτογραμμής. Μόνο το SAHARA RESORT έχει 4500 ομπρέλες, 7500 ξαπλώστρες και 1200 θέσεις στάθμευσης. Διαβάστε και το άλλο, σαράντα χιλιάδες αυθαίρετες παραθεριστικές κατοικίες. Διαβάστε κι αυτό, μόνο δύο απορριμματοφόρα για τη πόλη.
Το βράδυ ωστόσο είναι ήσυχο. Μετά τις έντεκα έρχεται η ώρα για κουβέντα, όπως τότε στη Avεnida, περπάτημα στη λεωφόρο Νίκης και στη σακατεμένη προβλήτα από τα ξυλοφορτώματα της Όστριας.
Τη δεύτερη μέρα τράβηξα για τα Πετράλωνα. Εκεί στις δυτικές απολήξεις του όρους Κατσίκα βρίσκεται το ομώνυμο σπήλαιο και το μουσείο. Η απόσταση είναι μικρή (15Km) και ο δρόμος φιδοσέρνεται ανάμεσα στα σταροχώραφα και τα λιόδεντρα . Η πρώτη έκπληξη ήταν αρνητική. Ήμουν υποχρεωμένος να περπατήσω μια ανηφορική απόσταση 850m περίπου για τη προσέγγιση του μνημείου, ή να πάρω το “τρενάκι της χαράς” ιδιωτικής διαχείρισης με αντίτιμο 3€. Φυσικά και υπάρχει άπλετος χώρος στάθμευσης στο μνημείο. Πως ένας ιδιώτης κάνει “παιχνίδι” μέσα σ΄ ένα δημόσιο χώρο;
Η είσοδος στο σπήλαιο γίνεται κατά ομάδες, με τη παρουσία συνοδού. Ο σταλακτιτικός και σταλαγμιτικός διάκοσμος είναι εκπληκτικός. Η διαδρομή, σε προστατευμένο με ρέλια και αντιολισθητικό δάπεδο, μονοπάτι. Οι παραστάσεις είναι “ταξίδι” για τη φαντασία, με τη φύση να είναι σε μεγάλα κέφια …Τα ευρήματα, ποικίλα. Εργαλεία, απολιθώματα οστών και το κρανίο του ανθρώπου των Πετραλώνων. #Το κρανίο των Πετραλώνων, ταξινομικώς, κατατάσσεται στο είδος Homo heidelbergensis, ένα είδος του Μέσου Πλειστοκαίνου, που πιθανότατα αποτέλεσε τον κοινό πρόγονο του Ανθρώπου του Νεάντερταλ (Homo neanderthalensis) και του Σύγχρονου Ανθρώπου (Homo sapiens). Η χρονολόγηση του κρανίου έχει επιχειρηθεί με διάφορες φυσικές μεθόδους, παραμένει παρ΄ όλα αυτά ακόμη ανακριβής. Οι πλέον αξιόπιστες ηλικίες που έχουν δημοσιευτεί κυμαίνονται από 150.000 έως 250.000 έτη πριν από σήμερα. Η μορφολογία του κρανίου δείχνει, ωστόσο, ότι θα μπορούσε να είναι και παλαιότερο, ίσως 250.000–300.000 ετών.# (κείμενο από την ιστοσελίδα του μουσείουhttps://petralonacave.gr/discover/thehumanskullofpetralonacave)
Ίσως οι φωτογραφίες σας πουν περισσότερα.
Σπήλαιο Πετραλώνων / Petralona cave
(40.373230, 23.167489)
Τώρα, εγώ φταίω; / Now is it my fault?
Ούτε εδώ φταίω... / It's not my fault here either...
Εδώ φταίτε εσείς που με παρασύρατε... / It's your fault for distracting me here...
Κουραμπιέδες της θείας Λούλας / Aunt Loula's Kourabiedes
Από τη μια το τρενάκι κι από την άλλη άδειος χώρος στάθμευσης
On one side the train and on the other an empty parking lot
Τεχνητή λίμνη Κρήνης / Artificial Krinis Lake 40.404054, 23.152801
Λίγα χιλιόμετρα βορειότερα είναι η τεχνητή λίμνη της Κρήνης. Κάποτε θα ήταν ένα πολύ ωραίο σημείο χαλάρωσης και περιπάτου… σήμερα εγκατάλειψη, πνιγμένο στα χόρτα και στα αγκάθια. Που να πλησιάσω με τα πέδιλα. Κράτησα το όνομα όμως ΚΡΗΝΗ.
Επέστρεψα στον οικισμό Πετράλωνα και κάθισα για κρύα μπύρα και φαγητό (πίτσα) στο “ΚΑΦΕ PIZZA Σπήλαιο”. Για την ησυχία μόνο… Απογευματάκι ήμουν ξανά στη Νέα Καλλικράτεια. Το βράδυ, δροσερή Βεργίνα στη σταθερή αξία “EPAVLI”. Όλοι εκεί . Ο Τάσος, ο Φώτης, η Σμαράγδα, η Ευγενία και ο Γιώργος, ξενοδόχος κι αυτός. “Σε λέω, με λες, σε είπα, με είπες, να σε στείλω, να με πεις, το λέω …μαγεία” και πέφτουν τα τηλέφωνα για τα φοινικόπτερα στον υδροβιότοπο του Αγίου Μάμα. Χιλιάδες, “με είπαν”. Θα πάω “ σε λέω”.
Υδροβιότοπος Αγίου Μάμα / Agios Mamas Wetland 40.229520, 23.328412
Τρίτη μέρα σηκώθηκα νωρίς να προλάβω τη ζέστη … καλά κρασά! Τριανταπεντάρια!!! Πήρα τη βορειοδυτική πλευρά του βάλτου. Χωματόδρομος, νεροφαγώματα, λασποτόπια, καρφωμένο το βλέμμα στα δεξιά. Λιόδεντρα, καλάμια, αρμύρες και ξαφνικά ένας τόπος πλημυρισμένος με φλαμίνγκο. Πανδαισία! Ο φωτισμός δε βοηθούσε, ο ήλιος ήταν κόντρα και κατάπινε τα χρώματα. Θα πάω και από την άλλη. Χάθηκα μέσα στη βλάστηση. Ούτε αναστροφή δε μπορούσα. Ξανά στο κεντρικό χωματόδρομο και μέσα από τον οικισμό του Αγίου Μάμα βγήκα στη θάλασσα. Τώρα όλα καλύτερα. Με πατημένο χωματόδρομο και κατεύθυνση από βορά προς νότο βρήκα κάθετους διόδους προς τον υδροβιότοπο. Ο τετρακοσάρης της NIKON έδωσε τη λύση. Έχω δει στη Κερκίνη και στο Μεσολόγγι φλαμίνγκο, αλλά εδώ είναι περισσότερα και από τις ξαπλώστρες του SAHARA. Πόσο να κάτσεις;
Στον υδροβιότοπο / Agios Mamas Wetland Άκρα Επανομής, το ναυάγιο
Είχα μια ακόμα πληροφορία για ένα ναυάγιο στην άκρα Επανομής. Κατεύθυνση βορειοδυτική. Εντελώς αντίθετα από εκεί που ήμουν. Ξανά στον 24 και στο Μεσημέρι έκανα δυτικά. Άλλο ομπρελοπάρτι εδώ! Ορέ τι είναι τούτο; Ο παραλιακός χωματόδρομος θέλει προσοχή… στα πρώτα “διαφορικά” στη παχιά άμμο έκανα ανάποδα. Πήρα το καφεδάκι μου σε μια καντίνα πάνω στο κύμα. Πέντε άνθρωποι, μαζί με τη καντινιέρισσα. Μόνο 4Χ4 εδώ… Αριστερά μου το ναυάγιο και δεξιά στο βάθος ο φαρικός ηλιακός πυρσός. Μη πάτε με απλό όχημα, μόνο με τα πόδια.
#Ήταν χειμώνας του 1970, όταν ένα φορτηγό πλοίο που μετέφερε χώμα κινούνταν ανοιχτά της θάλασσας της Επανομής. Η μεταφορά χώματος γινόταν με σκοπό να μπαζωθεί ένας μοναδικής ομορφιάς βιότοπος με εκατοντάδες είδη πανίδας και πάνω από 2.500 είδη από φυτά.
Το πλοίο όμως δεν ολοκλήρωσε ποτέ το ταξίδι του. Έμεινε στο σημείο μέχρι που σκούριασε και βούλιαξε. 54 χρόνια μετά, το ναυάγιο του πλοίου αποτελεί αξιοθέατο της περιοχής και αναπόσπαστο μέρος των καλοκαιρινών αναμνήσεων παιδιών και μεγάλων.# https://ethermaikos.gr/navagio-epanomis-i-istoria-tis-panemorfis-paralias-tis-thessalonikis/
Επέστρεψα στη Νέα Καλλικράτεια μέσω Νέας Ηράκλειας. Έβγαλα τον ιδρώτα από πάνω μου και γραμμή στην Ευγενία για πληροφορίες. Να είναι καλά το κορίτσι, με έστειλε στο “Σπίνο”. Ότι δίνεις, παίρνεις. EZA lager για αρχή, μύδια αχνιστά, γεμιστό καλαμάρι και Μπαμπατζίμ στο απόσταγμα χωρίς γλυκάνισο. Που σε πήρε θιάκο μ…
Την ώρα που θόλωσαν τα νερά και οι ίσκιοι μεγάλωσαν έδωσα χρόνο παρέα με το Τάσο στη προκυμαία… ομπρέλες κλειστές, ξαπλώστρες άδειες, τα φώτα της πόλης μας έκλειναν το μάτι και μου “σκάει” το μεγάλο του έρωτα. Του υποσχέθηκα ότι δε θα το πω πουθενά, παρά μόνο σ΄ εσάς τους ερέτες του Horizon Levante.
Τα “διαβατήρια” των ανθρώπων έχουν πολλούς προορισμούς, του Τάσου είναι να δίνει ζωή σε σκουριασμένες τροχοφόρες λαμαρίνες… μα μοτοσικλέτες, μα αυτοκίνητα. Μια κούκλα της δεκαετίας του 1980 (renegade CJ) απαστράπτουσα, δίνει τον ορισμό της ωραιότητας… απολαύστε τη.
Την επομένη, ημέρα Πέμπτη ξημερώματα, για να γλυτώσω τη κίνηση στη περιφερειακή της Σαλονίκης πήρα το δρόμο της επιστροφής. Πάλι επτά ώρες έκανα. Το μπλέξιμο ήταν στη παράκαμψη από Καμένα Βούρλα μέχρι Άγιο Κωνσταντίνο… Μπήκα στην Αθήνα με 37C, γεμάτος με εικόνες, γεύσεις και χρώματα από την απόδραση στη “χώρα των βόρειων” . Θα τα ξαναπούμε.
Δημοσίευση / publication : 30.06.2025