Kastelorizo / Καστελόριζο
καλοκαίρι / summer 2000/2001
Όταν επιβιβαστήκαμε στο 18θέσιο Dornier D228 με προορισμό αυτή την εσχατιά της Ελλάδας δεν πιστεύαμε ότι ένα μεγάλο κομμάτι από την καρδιά μας θα έμενε για πάντα εκεί.
Πολλοί μας ρωτούν, τι είναι εκεί ακριβώς; Πριν μπω στη διαδικασία της απάντησης, να πω ότι είδαμε συνταξιδιώτες μας από την ολιγόλεπτη πτήση μας (40') να αναζητούν τη φυγή τους με το πρώτο πλοίο που θα έφτανε, δωρίζοντας τα χρήματα της επιστροφής τους με το αεροπλανάκι στην Ολυμπιακή. Ακούσαμε κόσμο από τους ντόπιους να μας λεν ότι δεν μένουν στο νησί πολλές φορές ούτε οι δικοί τους άνθρωποι. Όμως εμείς το αγαπήσαμε κι αν δεν ήταν ένας τόσο δαπανηρός προορισμός δεν θα αφήναμε να περάσουν τόσα χρόνια χωρίς να έχουμε ξαναπάει. Είτε με το πλοίο, είτε με το αεροπλάνο τα κόστη τουλάχιστον τότε ήταν υπέρογκα. Τα λιγοστά αξιοπρεπή δωμάτια ήταν αρκετά αλμυρά. Τα δύο τότε ξενοδοχεία και αυτά απλησίαστα. Όμως εμείς για δύο συνεχόμενες χρονιές ('00,'01) καταφέραμε να βρεθούμε στο Castellorosso.
Λοιπόν, τι είναι εκεί ακριβώς; Νομίζω ότι αν μεταφέρω τη μικρή στιχομυθία, όταν την πρώτη φορά ρωτούσα στο τηλέφωνο πόσο μακριά ήταν το δωμάτιο που θέλαμε να κλείσουμε από τη θάλασσα, η απάντηση ήταν μια μικρή διακοπή και στη συνέχεια ο συνομιλητής μου από την άλλη άκρη του σύρματος μου απάντησε - επτά μέτρα -. Αυτό λέει πολλά. Έχει κι άλλα δωμάτια σε κοντινότερη απόσταση. Μεσολαβεί μόνο το μικρό πέρασμα για τα οχήματα. Ποιά οχήματα δηλαδή; Μετρημένα στα δάχτυλα του ενός χεριού. Η διαδρομή από το μικρό αεροδρόμιο - ένας υπάλληλος τα έκανε όλα - γινόταν μ΄ ένα λεωφορείο από αυτά της δεκαετίας του ΄50. Έχει κι ένα ταξί.
Παραλίες έχει; Όχι δεν έχει, αλλά τι να τις κάνεις. Όλο το λιμάνι είναι δικό σου. Βλέπεις τον πάτο στα δέκα μέτρα. Αν αυτό σε ξεβολεύει, έχει για τους αραχτούς μπροστά στο Hotel Megisti ξαπλώστρες και μπυρίτσα βαρελίσια. Αν δε βαριέσαι δε να περπατήσεις περίπου ένα τεταρτάκι, στα παλιά σφαγεία (απέναντι είναι το νησάκι Ψωραδιά) έχει έναν τοίχο που κρατά ίσκιο για μερικές απλωμένες πετσέτες μέχρι το απόγευμα. Έχει αχινούδια και πεταλίδες παντού. Εκεί δίπλα είναι και ο Λυκιακός τάφος. Σαπίζαμε στο μπάνιο. Το νερό της θάλασσας "βράζει". Άμα θες να μείνεις εντελώς μόνος, δίνεις κάτι στο βαρκάρη και σε πάει στις "πλάκες" αριστερά από τον οικισμό και έρχεται να σε πάρει όποτε του πεις.
Ο ήλιος είναι ανελέητος. Το ίδιο και η υγρασία. Μαγιό και πετσέτες δεν στέγνωναν ποτέ. Το μπλε σε "τυφλώνει" και από κοντά η κομψότητα του παραδοσιακού οικισμού. Τα Χωράφια, τα Γκαζάδικα, ο Μητροπολιτικός ναός Κωνσταντίνου και Ελένης, το Κάστρο, ο φάρος στα δεξιά του λιμανιού με το παλιό τζαμί θα σας χαρίσουν όμορφες στιγμές στους περιπάτους σας.
Η Πάλαμεριά δεξιά, το Μανδράκι αριστερά και στη πλαγιά απέναντι η σκάλα που οδηγεί στον Αη Γιώργη του Βουνού
The Palameria right, Mandraki left and at the slope opposite the staircase which lead to St.George of the Mountain
Το Μανδράκι και το Κάστρο (Castellorosso) Mandraki and Castle (Castellorosso) Νησάκι Ψωραδιά Ιslet Psoradia
Ο μεγαλύτερος φίκος και λιράτα που έχουμε δει (Μανδράκι)
The largest Ficus benjamina and lyrata that we have ever seen (Mandraki)
Αρχοντικό στο Mανδράκι - Mansion at Mandraki
Στα Χωράφια - Horafia
Οι Πλάκες - Plakes
Καλά, αυτά τα βλέπεις με τη μία. Άλλο τίποτα; Λοιπόν άμα έχεις κέφια κατά το απόγευμα που ο ήλιος δεν είναι στα πάνω του, ανεβαίνεις τα 401 σκαλοπάτια που σε οδηγούν μέσα από ένα καλογραμμένο δίκτυο μονοπατιών στον Άη Γιώργη του βουνού. Καστρομονάστηρο, πανέμορφο. Ό,τι έχει απομένει από την εγκατάλειψη. Πάρτε τα κλειδιά κι ένα φακό από τον Καραβελάτζη και μπείτε μέσα. Η υπέρθυρη επιγραφή γράφει 1759. Αφήστε τον "καβαλάρη" να σας πάρει απ΄ το χέρι και πάνω στο βοτσαλωτό δάπεδο να σας σεργιανίσει στους θρύλους του τόπου. Κατεβείτε στην κατακόμβη του Αγίου Χαραλάμπους να συναντήσετε τα βλέμματα των κρυμμένων Καστελοριζιωτών από τους πειρατές.
Στον Αη Γιώργη του Βουνού - At St. George of the Mountain
Είσοδος του ναού Είσοδος της κρύπτης
Entrance to the church Εntrance to the crypt
Έχει πολλά να πει το νησί. Τραβήξτε για το Παλαιόκαστρο. Την αρχαία Μεγίστη. Εκεί στα βράχια της Βίκλας συναντήστε τα δωρικά τείχη, τις άδειες κινστέρνες, τα βοτσαλωτά δάπεδα στη Παναγιά την Παλαιοκαστρίτισα και στον Άγιο Στέφανο. Ταιριάξτε το χρόνο σας για το ωραιότερο ηλιοβασίλεμα. Ο ηλιάτορας γέρνει πάνω απ΄ τη Ρω και τα παράλια της Λυκίας.
Στο Παλαιόκαστρο - At Paleocastro
Πάρτε το μονοπάτι για το βόρειο άκρο του νησιού. Έχει ένα μικρό φυσικό όρμο κάτω από το εκκλησάκι του Αγίου Στεφάνου. Τα νερά είναι μαγικά. Αλλά το καλύτερο είναι η μπλε σπηλιά στα ΝΑ. Θα πάτε με βαρκάρη. Το στόμιο δε φαίνεται. Άμα δεν ξέρεις δεν το βρίσκεις. Αν έχει μπότζι δεν μπαίνει η βάρκα μέσα. Θέλει μπονάτσα. Ξάπλα στο πάτωμα και μόλις μπεις "χάνεσαι". Δεν περιγράφεται με λόγια. Πρέπει να το δεις, να το ζήσεις, να κολυμπήσεις και να το πάρεις μαζί σου.
Η γαλάζια σπηλιά - The blue cave
Το νησί Ρω - The island of Ro
Να πάτε με σκάφος μέχρι τη Ρω, έτσι για το προσκύνημα στο μνήμα της Αχλαδιώτη. Μην παραλείψετε μια επίσκεψη στα απέναντι παράλια. Το Kas (Αντίφελος) είναι ο τόπος που οι Καστελοριζιοί λύνουν πολλά από τα προβλήματα τους. Από ψώνια μέχρι ζητήματα υγείας. Άμα πετύχετε και το παζάρι, ακόμα καλύτερα. Πιείτε και μια κρύα EFES pilsen.
Παζάρι στο Κας - Kas Pazar
Στράτο να είσαι καλά, κι εσύ κ. Λούλα, κι εσύ Νικήτα, κι εσύ Ελένη που μας έλεγες "Διαμάντα μου ξεβάφει ο αράπης στα σεντόνια του ξενώνα" . Ο μαυρούκος ο Patrice έμενε με μια Γαλλίδα γυναικάρα στο διπλανό δωμάτιο με μας. Να ΄στε καλά όλοι εσείς που μοιραστήκατε μαζί μας τους καημούς και τους πόθους σας, τα μυστικά περάσματα της ψυχής σας και για το αληθινό σας δάκρυ τη μέρα που αφήναμε το νησί σας.
INFO: Οι φωτογραφίες είναι από έγχρωμο αρνητικό και slides που έχουν ψηφιοποιηθεί σε film scanner NIKON COOLSCAN V και scanner Epson V370.
Coordinates: 36.1507 , 29.588
Δημοσίευση (publication) 22.4.2014