THE MOSCOW METRO 2005
Το μετρό της Μόσχας - Ένας υπόγειος θησαυρός
Московский метрополитен
Να ξαναπάμε , να ξαναθυμηθούμε, να μοιραστούμε το “ταξίδι”. Το γκρίζο του βορρά στον 45ο και κάτι παράλληλο. Να δες ξημερώνει , αν ξημερώνει. Που να δεις ήλιο. Πάει παρέα με τα πρόσωπα. Ο απόλυτος πλούτος απ΄τη μια και η Σάσα με τα γαλάζια μάτια απ΄την άλλη που έκανε οικονομίες έναν ολόκληρο χρόνο για το πρωτοχρονιάτικο ρεβεγιόν, μήπως συναντήσει το νεόπλουτο που θα της "δώσει" το μέλλον. Το γονιό σου.
Λοιπόν Москва́. Κοντά στη έκθεση επιτευγμάτων. Έτσι την έλεγαν το ΄81 που ήμασταν πάλι εκεί. Τώρα(2005) ποιος ξέρει; Μέναμε στο Cosmos, σαν κοίλο έλασμα. Μια χρυσή πολιτεία. Ό,τι γουστάρεις. "Την αξιοπρέπεια των ανθρώπων". Τέλος πάντων για το metro σας έφερα εδώ πάνω. Μια βόλτα στη Ρώσικη πρωτεύουσα . Για το ταξίδι και τη θύμηση.
Απέναντι είναι ο σταθμός Prospekt Mira ” Проспект Мира”. Νωρίς το πρωί ξεκινήσαμε για το “ταξίδι”. Σκοτεινιά, κρύο, -10C, υγρασία, χιόνια σε αποσύνθεση στα πεζοδρόμια, ουρές στα ταμεία, αστυνομία παντού και φτάνει η σειρά μας για το “μπιλιέτ”. Τόμπολα, αγγλικά μόνο στις πιο τρελές φαντασιώσεις μας. Οι πίσω καθόλου ανεκτικοί. Αν δίνανε βραβείο παντομίμας ίσως και να το κέρδιζα.
Εισιτήριο - 20 ρούβλια - 3.1.2005 / ticket
Ξεχωρίζαμε σαν τη μύγα μες το γάλα. Από τα σκουφιά μέχρι τα παπούτσια και τα σακίδια. Μας κοιτούσαν και έσκυβα τo κεφάλι. Ο κόσμος πήγαινε στη δουλειά του και εμείς “αλλού”. Δύσκολα τα έφερναν βόλτα. Που να τους βρω να τους πω για τα δικά μας χάλια τώρα.
Κατεβαίναμε τις κυλιόμενες και σου ερχόταν το σκαμπίλι του αέρα, παρέα με τη μυρωδιά από τις ανάσες των συρμών. Ώρα αιχμής. Κάθε ένα λεπτό και τρένο. Δεν έχει και πολύ χασομέρι εδώ. Ο σταθμός Prospekt Mira ” Проспект Мира” είναι κατασκευή του ΄58 στα 50m βάθος. Σφυροδρέπανο στην οροφή (πάλι καλά), λευκά μάρμαρα, πάστρα παντού. Ατμόσφαιρα film noir. Στην αποβάθρα ο συρμός μπήκε με χίλια. To βαγόνι βγαλμένο από τη δεκαετία του ΄30. Δεν θα σας πάμε στα καινούρια. Μόνο σ΄ ένα σταθμό, νεαρής ηλικίας. Αυτό προς το τέλος . Τώρα όλα είναι συνομήλικα. Κοντά στο ΄53. Σίγουρα πράματα. Σαν το παλιό καλό κρασί.
Prospekt Mira ” Проспект Мира”
Το “ταξίδι” κινείται πάνω στο δακτύλιο 5. Προορισμός μας ο σταθμός Kievo “Киевская”. Στο ενδιάμεσο περνάς από τον Novoslobotskaya “Новослободская”. Να κατέβουμε, να μη κατέβουμε; Να κατέβουμε. Ορέ τι είναι τούτο. Τι ψηφιδωτό και βιτρό. Η λέξη Мир (ειρήνη) κυριαρχεί. Μάρμαρα από τα Ουράλια, κατασκευή του ΄52, στα 40m βάθος. Προσπερνάς τον επόμενο; Όχι βέβαια. Έξοδος και ΄δω. Σταθμός Belοrusskaya “Белору́сская”. (Λευκορωσία ). Στα 33m κάτω από την επιφάνεια, ροζ μάρμαρα, ψηφιδωτά στις οροφές, παραστάσεις από τη ζωή της χώρας, αγάλματα. Μας έρχεται από το 1938 με πολλές βελτιώσεις μέχρι σήμερα. Δύσκολη η φωτογράφιση. Άντε να βρεις πλάνο χωρίς κόσμο. Ο φωτισμός ακατάλληλος για μικρά διαφράγματα και μεγάλες ταχύτητες. Το flash αφαιρεί το μυστήριο, το τρίποδο πολυτέλεια. Περισσότερο θα μας δυσκόλευε παρά θα βοηθούσε. Είχαμε κι άλλα κατά νου. Δεν είναι κι ότι καλύτερο για να επισκεφτείς τον Ουλιάνωφ μ΄ ένα τρίποδο στην πλάτη. Τέλος πάντων, δεν είναι και τόσο χάλια.
Σταθμός Novoslobotskaya “Новослободская” 1952, στα 40m βάθος (40m underground)
Σταθμός Belοrusskaya “Белору́сская”. (Λευκορωσία ) 1938 - 33m
Η επόμενη στάση ήταν στο “Κίεβο”. Ο σταθμός είναι του ΄52, στα 53m, αφιερωμένος στην ένωση της Ρωσίας με την Ουκρανία. Καλά κρασά ( Σήμερα "γιορτάζουν" με τα Καλάζνικωφ). Λευκά μάρμαρα σκαλισμένα, ψηφιδωτά με θέματα απ΄ τη ζωή της χώρας, χρυσοποίκιλτες περίτεχνες καμάρες, πολυέλαιοι με δεκάδες απλίκες να φωτίζουν το χώρο. Παγκάκια να λες να κάτσω ή να τα βλέπω; Το πορτρέτο του Λένιν στο βάθος της τεράστιας αίθουσας περιστοιχισμένο από σκαλισμένα αστραφτερά λάβαρα. Που να ΄ξερες…...... Δεν πιστεύεις ότι είσαι σε σταθμό του metro. Οι άλλοι να φεύγουν και μεις να μην ξεκολλάμε. Παλάτι, μουσείο, όλα μαζί ; Για να πάμε και πάρα κάτω.
Σταθμός Κίεβο "Kievo" “Киевская” 1952 - 53m.
Στον ίδιο δακτύλιο, τον 5 φτάνουμε στον Komsomolskaya “ Комсомо́льска”. Αν δεις την εξωτερική είσοδο, νομίζεις ότι μπαίνεις σε Αρχαίο Ελληνικό ναό. Εμείς όμως είμαστε στα 37m κάτω από την επιφάνεια μέσα σ΄ ένα δάσος με οκταγωνικούς κίονες από λευκό μάρμαρο. Αν τους μετρήσετε θα δείτε ότι είναι 68. Τα κιονόκρανα, η οροφή της πλατφόρμας και η διακόσμηση των ψηφιδωτών έχουν μπαρόκ τεχνοτροπία. Οι αναπαραστάσεις σε “οδηγούν” σε ιστορικά γεγονότα της Ρωσίας από τη μάχη του Alexander Nevsky τo 1242 (πήρε και τα σώβρακα από τους Γερμανούς Τεύτονες, τους Δανούς και τους Εσθονούς στη μάχη της λίμνης Πέιπους), μέχρι τη νικηφόρα έκβαση του 2ου Παγκόσμιου πολέμου. Κατασκευάστηκε το 1952.
Σταθμός Komsomolskaya “ Комсомо́льска” 1952 - 37m
Στη συνέχεια πήραμε την γραμμή 1 και κατεβήκαμε εκεί που συναντά την 4 και το σταθμό Arbatskaya “Арба́тская”. Ο σταθμός αυτός έχει την ιστορία του από το 1935. Είναι αρκετά βαθύς 41m, και η πλατφόρμα του φτάνει τα 250m. Στον πόλεμο χρησιμοποιήθηκε σαν καταφύγιο. Κάτι ακόμα που τον κάνει ξεχωριστό είναι οι καμάρες του που είναι ελλειπτικές, αλλά και τα κόκκινα μάρμαρα που τον κοσμούν.
Σταθμός Arbatskaya “Арба́тская” 1935 - 41m
Για το τέλος σας αφήσαμε έναν από τους νεότερους σταθμούς της Ρωσικής πρωτεύουσας τον Park Pobedy “ Парк Победы” κατασκευασμένο το 2003. Δεν φτάσαμε σ΄ αυτόν με το μετρό αλλά με λεωφορείο. Ο λόγος αυτής μας της επιλογής ήταν το βάθος του που φτάνει τα 84m. Η εμπειρία αυτής της καθόδου με τα 126m κυλιόμενης σκάλας και 740 σκαλιά με τρία λεπτά χρόνο άφιξης στην πλατφόρμα, είναι μοναδική. Όποιος έχει υψοφοβία καλύτερα να πάρει ταξί. Ο γρανίτης, τα μάρμαρα και οι παραστάσεις στους τοίχους έχουν τέτοια γυαλάδα που βλέπεις τη φάτσα σου. Στο τέλος της μιας πλατφόρμας απεικονίζεται ο πόλεμος με τον Ναπολέοντα το 1812 και στην άλλη ο Πατριωτικός Πόλεμος του 2ου ΠΠ.
Σταθμός Park Pobedy “ Парк Победы” 2003 στα 84m
Είδαμε και άλλους σταθμούς αλλά τώρα νομίζουμε ότι είναι ώρα για μερικές αλλαγές. Βουρ για γλυκάκι στο Jelissejew Delicatessen και για cappuccino στο καφέ Πούσκιν (http://www.cafe-pushkin.ru/) Βέβαια εκεί συχνάζουν ο Abramovich και η παρέα του αλλά όταν περνάς απ΄ έξω και το βλέπεις δεν μπορείς να αντισταθείς. Τώρα πως γίνεται και εκεί μέσα να πουλάνε τυριά, ποτά και λιαστές ντομάτες άγνωσται αι βουλαί των ανθρώπων. Εμείς πάντως ψωνίσαμε με τα μάτια. Τέτοιο μαγαζί δεν έχουμε ξαναδεί. Και επειδή πήραμε φόρα θα πάμε και μια βόλτα μέχρι τους λόφους του Λένιν. Εκεί κοντά στο Lomonosov για να σας πάρουμε ένα δωράκι για τις γιορτές από τη λαϊκή........
Λοιπόν καλά περάσαμε, άντε να τα μαζεύουμε μην σας ανοίξει η όρεξη και ζητάτε κόκκινη πλατεία, μαυσωλεία και Κρεμλίνο.
Άλλη φορά αυτά.
Δημοσίευση (publication) 24.11.2014