top of page

                                              Limnos - Λήμνος

                                   καλοκαίρι / summer 2005

 

  Κατά τον Όμηρο η λέξη Λήιον  είναι το σπαρμένο χωράφι. Μαθαίνουμε δε ότι το νησί κατά τους κλασσικούς χρόνους προμήθευε την αρχαία Αθήνα με σιτάρι , αλλά  και το Βυζάντιο αργότερα.  Όμως και  σήμερα η Λήμνος  χαρακτηρίζεται από τα σιταροχώραφά  της που φτάνουν μέχρι τη θάλασσα.  Έχει ωστόσο ένα σωρό άλλα  ονόματα που η προέλευση τους αναδεικνύει τα χαρίσματα αυτού του τόπου.

  "Ανεμόεσσα" από τους αέρηδες που βολοδέρνουν στο νησί.

  "Πυρόεσσα" από τον ηφαιστειογενή της  χαρακτήρα.

  "Ηφαιστεία" από το νησί του Ηφαίστου και την αρχαία πόλη της.

  "Δίπολις" από τις δύο κύριες πόλεις της αρχαιότητας τη Μύρινα και την Ηφαιστεία.

  "Αμπελόεσσα" από τα αμπελοχώραφα της. Κρατήστε το αυτό......

Έχει και άλλα, Αιθαλία, Σιντηίς,  Σταλημένη, Υψιπύλεια..........ένας πλούτος ονομάτων που αντικατοπτρίζει την μακρόχρονη ιστορία της.

Λήμνος 3.jpg

  Εμείς όμως γιατί τη διαλέξαμε;  Ένα  απόγευμα λοιπόν, Άνοιξη του 2005 παρακολουθούσα ένα ντοκιμαντέρ στην ΕΤ3  (του 1999 η του 2002)  για ένα συμπόσιο με Βαλκάνιους ζωγράφους  στον Κοντιά.  Ο Σέρβος κατά την αφήγηση του διάλεγε ένα ύψωμα που στεκόταν κόντρα στον αέρα με τα χέρια απλωμένα σαν τον Εσταυρωμένο , σκυμμένος ελαφρά μπροστά σαν το πουλί  που είναι έτοιμο να πετάξει. Έλεγε για τον μικρό του γιο που άκουγε τα αεροπλάνα στις αφίξεις τους στη Λήμνο και έβαζε τα κλάματα νομίζοντας ότι είναι τα ίδια που βομβάρδιζαν τη χώρα του. Η Ρουμάνα με απλωμένη την παλάμη μιλούσε χαϊδεύοντας τις άκρες από τα  σιτάρια που χόρευαν στους ρυθμούς του Λεβάντε, ακουμπισμένη στην πετρόχτιστη "μάντρα" που δύσκολα τη ξεχώριζες.  Ένα κτίσμα αιώνων απόλυτα ενταγμένο στο τοπίο της Λήμνου. Ο φακός κυλούσε ανάμεσα στους αμπελώνες  με το Μοσχάτο Αλεξανδρείας παίζοντας με το φως και τον  αέρα ακολουθώντας τις απαλές  γραμμές  του ανάγλυφου του τόπου. Χωματόδρομοι να φιδοσέρνονται μέχρι εκεί που ανταμώνει το νερό με την πέτρα.....

Αυτά και άλλα βέβαια μας συγκίνησαν για να πάρουμε το δρόμο....για τη Λήμνο.  Τόπος τιμωρίας για τους αριστερούς . Όχι μόνο για την μετεμφυλιακή Ελλάδα, αλλά και στα χρόνια της δικτατορίας  που φίλοι βρέθηκαν εκεί να υπηρετήσουν την πατρίδα γιατί δεν "συνεμορφώθησαν  προς τας υποδείξεις".

  Ο Μονεμβασίτης ποιητής μας εκτοπισμένος  στη Λήμνο, στο Κοντοπούλι  (1948-1949), αφού πρώτα πέρασε από τον Αϊ Στράτη   έγραψε για τον "Ντίκ":

....................................................

Να μην ξεχάσουμε και το μνημείο του Ντικ
ναι, ναι του σκύλου μας του Ντικ
της ομάδας του Μούδρου
που τον σκοτώσαν οι χωροφυλάκοι
γιατί αγάπαγε πολύ τους εξόριστους.

......................................................
Να μην ξεχάσουμε σύντροφοι τον Ντικ
το φίλο μας τον Ντικ
που γάβγιζε τις νύχτες στην αυλόπορτα αντίκρυ

στη θάλασσα
κι αποκοιμιόταν τα χαράματα
στα γυμνά πόδια της Λευτεριάς
με τη χρυσόμυγα του αυγερινού
πάνω στο στυλωμένο αυτί του.


Τώρα ο Ντικ κοιμάται στη Λήμνο
δείχνοντας πάντα το ζερβί του δόντι.

..........................................................

Γιάννης Ρίτσος  "Πέτρινο χρόνο" 1949

Κάστρο 3.jpg

  Αποφασίσαμε να μείνουμε στον Αη Γιάννη του Κάσπακα. Στο "Παρά θίν Αλός" http://www.parathinalos.gr των Ψιμάρηδων. Οικογενειακή επιχείρηση.  Δεν είναι στις προθέσεις μας η διαφήμιση αλλά με το Νώντα "συναντηθήκαμε" σε πολλά πράγματα.  Άνθρωπος της δουλειάς, οικοδόμος το χειμώνα, μάστορας της πέτρας. Μας γνώρισε τις άγνωστες γωνιές του νησιού. Βρεθήκαμε στις ανάσες και τα  πάθεια της "Λημνίας Γης", στα χρώματα της "Ηφαιστείας" , στα μαβιά του Μούρτζουφλου, στα πορτοκαλιά του Κότσινα  και τα λευκά της Παναγιάς του Κάκαβου. Καλή ώρα σ΄ όλους τους.

Αλός 2.jpg
Αλός 1.jpg

                                       "Παρα θιν Αλός" - Συμπόσιο με τους Ψιμάρηδες

  Ας πάμε πρώτα στις παραλίες. Είναι πάρα πολλές και όλες όμορφες. Δε θα σταθούμε στις γνωστές πασαρέλες με τα beach bar και τις ξαπλώστρες. Τώρα θα μου πείτε μετά από 10 χρόνια όλες μπορεί να είναι  έτσι, ε ας το ρισκάρουμε και δε χάνουμε και τίποτα.

  Θα ξεκινήσουμε με τη γειτονιά μας. Τον Άη Γιάννη του Κάσπακα.  Μπροστά από τον ξενώνα, σε μερικά μέτρα, βοτσαλιά καταπληκτική. Με το γέρμα ψάξτε το κανό με τον Λάμπρο επάνω. Σίγουρα θα έχει πεταλίδες και αχινούδια. Το κιόσκι το βράδυ πλάι στη θάλασσα έχει χώρο για όλους τους καλούς.........Αλλά και αριστερότερα στο χιλιόμετρο προς Μύρινα που είναι η παραλία του Άη Γιάννη. Πανέμορφη αμμουδιά.

  Βορειότερα είναι η παραλία ΓομάτιΆγιου Ερμόλαου  και στα Βορειανατολικά ο όρμος του Αγίου Χαραλάμπους.  Εκεί η φύση είναι σε μεγάλα κέφια. Θα δείτε το σμίλευμα των χρόνων πάνω στην πέτρα και θα ταξιδέψετε σε άλλους τόπους σαν σε ταινία επιστημονικής φαντασίας.  Στο Νότο μετά το Διαπόρι είναι τα Κόκκινα (Συντεταγμένας: 39.811593, 25.144411) Θέλει λίγο περπάτημα μέσα από τη μάντρα του εκεί κτηνοτρόφου. Ήταν μία από τις αγαπημένες μας, μαζί με το Πεταλίδι στα Ανατολικά. Στο Πεταλίδι (Συντεταγμένες: 39.958203, 25.405736) περπατάς πάνω σε όστρακα. Μια λευκή παραλία με νερά πότε γαλάζια και πότε τιρκουάζ. Μόνοι μας και στις δύο. Η περισσότερο απομακρυσμένη ήταν ο Παρθενόμυτος (Συντεταγνένες:39.829469, 25.283858) στα Νοτιανατολικά, πλάι στο θαμμένο άρμα. Στην επιστροφή από το Σκανδάλι. Αν σας αρέσουν οι in τότε τραβήξτε για το Φαναράκι στο Μούδρο, το Λίχνο, το Διαπόρι , το Ζεματά.........ε, βρείτε και καμιά μόνοι σας. Μην ξεχάσω να σας πω να κοιτάτε τον καιρό πριν από κάθε επίσκεψη στις παραλίες. Είπαμε "Ανεμόεσσα", πας για μπάνιο με Γαρμπή  και βρίσκεσαι στην Τουρκία. Δεν είναι και πολύ μακριά, καμιά 10ριά Νm.

2.Παρ. Αγ. Γιάννης.jpg

                             Παραλία Άγιος Γιάννης του Κάσπακα - Beach St. John's Kaspakas

3.Παρ. Αγ.  Ερμόλαου.jpg

                                          Παραλία Αγίου Ερμόλαου - St. Ermolaos Beach

5.Παρ. Γομάτι.jpg
4.Παρ. Γομάτι.jpg

                                                        Παραλία Γομάτι - Gomati beach

14. Παρ. Παρθενόμυτος.jpg
15. Παρ. Παρθενόμυτος.jpg

                                   Παραλία Παρθενόμυτος - Parthenomytos beach (39.829469, 25.283858)

6.Παρ. Αγίου Χαλαλάμπους.jpg
9. Παρ. Αγ. Χαραλάμπους.jpg

                                             Όρμος Αγίου Χαραλάμπους - Bay St. Charalambos

10. Παρ. Αγίου Χαραλάμπους.jpg
7.Παρ. Αγίου Χαραλάμπους.jpg
13.Παρ. Κόκκινα.jpg
12.Παρ. Κόκκινα.jpg

                                   Παραλία Κόκκινα - Red beach (39.811593, 25.144411)

11. Παρ. Πεταλίδι.jpg

                                        Παραλία Πεταλίδι - Petalidi beach (39.958203, 25.405736)

  Μια επίσκεψη στη Μύρινα δε φτάνει. Η πρωτεύουσα χρειάζεται  περισσότερο χρόνο. Είναι το κάστρο, ο Ρωμαίικος γιαλός, το Μουσείο, τα ιστορικά της κτήρια και το λιμάνι  με τα στέκια του για τα καλοπιάσματα της νύκτας.  Η Μύρινα μέχρι το 1955 λεγόταν Κάστρο. Το παρελθόν της φτάνει στην εποχή του χαλκού, περίπου  13ο αιώνα π.X. Μύρινα λέγανε την κόρη του βασιλιά της Ιωλκού, εκεί στα παράλια της Μαγνησίας. Όμως αυτά έχω την εντύπωση ότι μπορεί κανείς να τα βρει στις σελίδες της ιστορίας. Καλό είναι λοιπόν να περπατήσουμε με το φακό και τις μνήμες στο χέρι για να ζήσουμε ξανά τις όμορφες εκείνες μέρες του Ιούλη του 2005.

Μουσείο 1.jpg

                              Μουσείο Λήμνου (αρχές 20ου αιώνα) - Limnos Museum (early 20th century)

Μουσείο 4.jpg
Μουσείο 2.jpg
Μουσείο 5.jpg
Μουσείο 3.jpg
Κάστρο 4.jpg
Κάστρο 1.jpg
Κάστρο 3.jpg

Το Κάστρο οικοδομείται επί Βυζαντίου   (12ος αιώνας) και αποκτά τη σημερινή του μορφή επί Ενετοκρατίας (13ος αιώνας). Μας έπιασε βροχή όμως  και η περιήγηση είναι λειψή. 

Castle (12th century)

Μύρινα 7 Ρωμαίικα.jpg
Μύρινα 5.jpg

       Στο  Ρωμαίικο Γιαλό βρίσκονται τα νεοκλασσικά κτίσματα  των εύπορων Λημνιών που μετανάστευσαν στην Αίγυπτο

                                     αλλά και άλλων που έγιναν πλοιοκτήτες ( 19ος  αιώνας)

                                       Romeikos Gialos

Μύρινα 14.jpg
Μύρινα 16.jpg
Μύρινα 17.jpg
Μύρινα 15.jpg
Μύρινα 18.jpg

                                     Κτίριο Βόντελα 1860 περίπου - Building Vontela about 1860

Μύρινα 11.jpg


         Μέγαρο Αντωνιάδη (19ος)- Antoniades Building (19th) / Γυμνάσιο Λύμνου (19ος) - Gymnasium Lemnos (19th)

Μύρινα 10.jpg

                                     Παντελίδειο Παρθεναγωγείο Μύρινας 1905 - Pantelideio 1905

Μύρινα 19.jpg
Μύρινα 3.jpg

                                         Στο λιμανάκι της Μύρινας - In the port of Myrina

Μύρινα 1.jpg

Οι οικισμοί της Λήμνου είναι πάρα πολλοί και ιδιαίτερα όμορφοι. Δεν ήταν δυνατόν να τους δούμε όμως  όλους. Κάναμε τις επιλογές μας ξεκινώντας από το Σκανδάλι η Σκανδάλη. Στην άλλη άκρια του νησιού. Νότια ανατολικά. Πρώτα συναντάς αριστερά, πριν τον οικισμό της  Αγίας Σοφίας, τους καλά συντηρημένους ανεμόμυλους . 39°50'13.19"Β -  25°19'46.56"Α.

Στο χωριό κυριαρχεί η πέτρα. Τα Μαστοροχώρια κάνουν διακοπές στη Λήμνο. Το  μέτρο και η σοφία της νεοκλασσικής αρχιτεκτονικής. Ξεκινάς από το κοινοτικό γραφείο, παλαιότερα σχολείο του 1908. Λίθινα πλαίσια στα ανοίγματα και άλλα περίτεχνα λιθόγλυπτα μέλη.

Το μικρό παραδοσιακό κατάστημα κληροδότημα του Κωνσταντίνου Σταματέρη του  1847.

Αλλά και τα απλά σπίτια.......

Σκανδάλι 6.jpg
Σκανδάλι 3.jpg
Σκανδάλι 10.jpg

                              Ανεμόμυλοι στην Αγία Σοφία - Windmills (Ν 39°50'13.19" - Ε 25°19'46.56")

Σκανδάλι 1.jpg
Σκανδάλι σχολείο.jpg

 

 

 

  Το κοινοτικό γραφείο, παλαιότερα σχολείο

               του 1908 

    Community office, school Oldest 1908

            Σκανδάλι - Skandali

Σκανδάλι 11.jpg
Σκανδάλι σπίτι.jpg

             Παραδοσιακό κατάστημα 

                traditional shop

                       1847

               Σκανδάλι - Skandali

Σκανδάλι 9.jpg
Σκανδάλι 5.jpg
Σκανδάλι 8.jpg
Σκανδάλι 7.jpg

 

  Επιστρέφοντας από τη Σκανδάλη, περάστε από το Μούδρο και το  παλιό συμμαχικό νεκροταφείο. Η εκστρατεία της Καλλίπολης (1915) έγινε από ΄δω. Από το μεγάλο φυσικό λιμάνι του Μούδρου. Το πλήρωσαν ακριβά όμως το μάρμαρο οι σύμμαχοι.

Δίπλα είναι  το Κουκονήσι που συνδέεται με το Μούδρο με μια στενή πέτρινη γέφυρα. Στην αριστερή πλευρά μέσα στη βουρκάδα του ξέβαθου νερού έχει κυδώνια, αυτά με τα όστρακα, όχι τα άλλα. Ένα απόγευμα βγάλαμε το υλικό για μια μακαρονάδα θαλασσινών.

Μούδρος 4.jpg
Μούδρος 3.jpg
Μούδρος 2.jpg

                          Συμμαχικό νεκροταφείο (Μούδρος 1915) - Allied cemetery (Moudros 1915)

Κουκονήσι 2.jpg
Κουκονήσι 1.jpg

                                              Κουκονήσι - Koukonisi

  Για το Κοντοπούλι αναφερθήκαμε στην εισαγωγή. Τόπος "παραθερισμού"  του Ρίτσου, ωστόσο είναι κι ένα αρχιτεκτονικό στολίδι. 

 

Κοντοπούλι 5.jpg

                                  Οι αποθήκες του Ερημάκη. Κατασκευή κατά την περίοδο του μεσοπολέμου 

                                     The warehouses of Erimaki. Manufacture in the interwar period

                                                        Κοντοπούλι - Kontopouli

Κοντοπούλι 7.jpg

    Παλιό εμπορικό κατάστημα κατασκευής   

                   1930 

       Ιδιοκτησία Αθανάσιου Λυριστή

          Τraditional shop 1930

          Κοντοπούλι- Kontopouli

Κοντοπούλι 4.jpg
Κοντοπούλι 3.jpg
Κοντοπούλι 8.jpg

                              Λαϊκή κατοικία κατασκευής 1928. Ιδιοκτησία Μαίρης Παξιμαδά.

                                                   Τraditional house (1928)

                                                    Κοντοπούλι - Kontopouli

                                  

Κοντοπούλι 1.jpg
Κοντοπούλι 6.jpg
Κοντοπούλι 2.jpg

                                                          Παραδοσιακές κατοικίες στο Κοντοπούλι - Kontopouli

  Η Νέα Κούταλη είχε διπλή σημασία για μας. Το ένα είναι ότι όπου η λέξη "Νέα" υπάρχουν πρόσφυγες. Εδώ λοιπόν (1926) είναι από την Κούταλη της Προποντίδας. Το δεύτερο, ότι οι πληροφορίες που είχαμε ήταν για εξαιρετικά μύδια αχνιστά που και  επαληθεύτηκαν στο ακέραιο. 

Νέα Κούταλη 2.jpg
Νέα Κούταλη 1.jpg

                                                       Νέα Κούταλη - Nea Koutali

  Πλάι στη Νέα Κούταλη  βρίσκεται ο εγκαταλελειμμένος   οικισμός του  Παλιού Πεδινού (Πεσπέραγο μέχρι το 1955).  Ένας σεισμός το 1968 αναγκάζει τους κατοίκους να κτίσουν το Νέο Πεδινό. 

Παλιό Πεδινό 3.jpg
Παλιό Πεδινό 1.jpg

                                                     Παλιό Πεδινό - Palio Pedino

  Στον Κότσινα πήγαμε  για μακαρονάδες με θαλασσινά. Εδώ βέβαια  είναι και η Μαρούλα και   το αγίασμα της Αγίας Παρασκευής. Η Μαρούλα λέγεται ότι το 1478 έτρεψε σε φυγή τους Τούρκους και αν κατεβείτε 64 σκαλοπάτια σ΄ ένα λαξευμένο πηγάδι σε βράχο θα φτάσετε στο αγίασμα που αναβλύζει στον πυθμένα του πηγαδιού. Ακόμα λέγεται ότι τελευταίο καταφύγιο του   Παλαιολόγου ήταν ο Κότσινας. Τέλος πάντων.

  Λοιπόν αρκετά από τα βράδια μας τα περάσαμε στον Κότσινα.  Την ώρα που θολώνουν τα νερά. Στο γέρμα του ηλιάτορα πίσω από τις κορφές της Σκοπιάς. Παρέα με τον Νώντα και τη "Λημνία Γη".

Κότσινας 2.jpg
Κότσινας 3.jpg
Κότσινας 4.jpg

                                   Η Μαρούλα, η Αδαμαντία, η σκάλα και το αγίασμα - Κότσινας

Κότσινας 5.jpg
Κότσινας 1.jpg

                                                           Κότσινας - Kοtsinas

  Μια μέρα αποφασίσαμε να πάμε να δούμε τις Παχιές Άμδες (Παχιές Αμμουδιές). Είναι ένα γεωλογικό φαινόμενο, που  το συναντάς  στα 90 περίπου μέτρα πάνω από την επιφάνεια της  θάλασσας και χίλια μέτρα μακριά.  Μια αμμουδερή επιφάνεια με περίμετρο περίπου 2 χιλιόμετρα. Υπάρχει μια περίεργη βλάστηση όπου μέσα σ΄ αυτό το άνυδρο τοπίο φύονται και πικροδάφνες.

  Ο προορισμός μας ήταν το  ακρωτήρι Αγριλιά  στο βορειοανατολικότερο  σημείο του νησιού απέναντι από τη νησίδα Σεργίστι. Ο λόγος ήταν έτσι για την πατριδογνωσία αλλά και για την παραλία στο Γομάτι. Είχε ένα Γραίγο όμως που δεν βρέξαμε ούτε τα ποδάρια μας. 

Άμδες 2.jpg
Άμδες 4.jpg

                                                      Παχιές Άμδες - Pachies Amdes

Αγριλιά 1.jpg

                                 Aκρωτήρι Αγριλιά - cape Agrilia / Νησίδα Σεργίτσι - isla Sergitsi

  Στην επιστροφή είπαμε να δροσιστούμε στον Κατάλακο. Αφήσαμε το αυτοκίνητο στο έμπα του χωριού και  ψάξαμε το καφενείο. Βρεθήκαμε μπροστά σ΄ ένα εγκαταλελειμμένο κτίσμα. Ρωτήσαμε μια περαστική κυρία που "δροσίζονται τ΄ άλογα στον Κατάλακο" και μας είπε να πάμε στο άλλο καφενείο  του Τριαντάφυλλου  Καπάκη και της  κ. Ελευθερίας. Ε, από κει και ύστερα άρχισε για μας ένα άλλο ταξίδι. Ένα ταξίδι πάνω στην ανθρώπινη υπόσταση, το χάρισμα του λόγου, την αυτογνωσία. Ο Τριαντάφυλλος  Καπάκης είναι (;) ο μοναδικός άνθρωπος που έχουμε γνωρίσει που μπορούσε μέσα σε λίγες μεστές και βαθιά φιλοσοφημένες λέξεις να προσδιορίσει τον εαυτό του, τους άλλους αλλά και την πεμπτουσία της ζωής. Μας πήρε η νύχτα και δεν θέλαμε να φύγουμε απ΄ αυτή την απρόσμενη συνάντηση. Πήγαμε και την επόμενη και άλλα  μεσημέρια. Περάσαμε ώρες  κάτω από την κληματαριά  συζητώντας με τον Τριαντάφυλλο και την Ελευθερία.  Φεύγοντας από το νησί αλληλογραφούσαμε  και τηλεφωνιόμασταν για πολύ καιρό. Όμως η απόσταση τρώει το χρόνο και μετά από δέκα χρόνια ίσως.........

Κατάλακος 4.jpg
Κατάλακος 5.jpg

                                  Κατάλακος - το παλιό καφενείο / Katalakos - the old cafe

Κατάλακος 6.jpg

                                          Το καφενείο του Καπάκη - the Kapaki's cafe

Κατάλακος 2.jpg
Κατάλακος 1.jpg

  Άφησα τελευταίο τον οικισμό του Κοντιά. Εξάλλου από ΄κει ξεκίνησε και η επιθυμία για τον πηγαιμό στην Λήμνο. Διαβάζω ότι σήμερα (από το 2007) η Πινακοθήκη Σύγχρονης Βαλκανικής Τέχνης  στεγάζεται σ΄ ένα αναπαλαιωμένο παραδοσιακό κτίσμα του Κοντιά. Μπράβο στο σύλλογο για αυτή του την προσπάθεια. http://www.pinakothikikondia.gr/

Τότε (2005) τα πράγματα ακόμα ήταν άνω κάτω. Μας είπαν ότι το πάλευαν να μπορέσουν να στεγαστούν  τα έργα από τα συμπόσια του 1999 και του 2002.

  Ο Κοντιάς θα διαπιστώσετε ότι δεν έχει ανάγκη από χρώματα, ακόμα ούτε και η φωλιά με τα χελιδόνια μέσα στο μεζεδοπωλείο, ίσως μόνο ο Παναγιώτης και ο Σταύρος που μας σερβίριζαν τα σαγανάκια με τα μύδια.

Κοντιάς 16.jpg
Κοντιά ς13.jpg
Κοντιάς 10.jpg
Κοντιάς 1.jpg
Κοντιάς 2.jpg
Κοντιάς 3.jpg
Κοντιάς 4.jpg
Κοντιάς 8.jpg
Κοντιάς 7 Παναγ. Σταύρος.jpg

      Κοντιάς - Ο Παναγιώτης και ο Σταύρος / Kontias

 Οι αρχαιολογικοί χώροι της Λήμνου θα σας εντυπωσιάσουν.

Ηφαιστεία, Πολιόχνη και το Καβείριο με τη σπηλιά του Φιλοκτήτη. Είναι κι άλλοι αλλά ........

Μην αρχίσουμε την ιστορία τώρα, ίσως μόνο μερικά ιδιαίτερα στοιχεία. Το ένα ότι το θέατρο  της Ηφαιστείας το 2005 δεν είχε αποδοθεί ακόμα στους επισκέπτες. Έτσι η φωτογράφιση έγινε έξω από το κοτετσόσυρμα. Ακόμα ότι ο χώρος ήταν περικυκλωμένος με μαντριά και ό,τι συνεπάγεται αυτό. 

  Στην Πολιόχνη ήταν πολύ φροντισμένος ο αρχαιολογικός χώρος και μας εντυπωσίασε η ύπαρξη βουλευτήριου από το 2500π.χ.

  Στο Καβείριο κάντε μια προσπάθεια να κατεβείτε στη σπηλιά του Φιλοκτήτη. Δεν είναι δύσκολο αρκεί να το θέλετε. Αξίζει.

Ηφαιστεία 1.jpg
Ηφαιστεία 2.jpg

                                        Ηφαιστεία, αρχαιολογικός χώρος - Hephaestia, archaeological site

Ηφαιστεία 3.jpg

                                            Αρχαίο θέατρο - ancient theater / Ηφαιστεία - Hephaestia

Πολιόχνη 1.jpg
Πολιόχνη 3.jpg

                                               Πολιόχνη, αρχαιολογικός χώρος - Poliochni, archaeological site

Πολιόχνη 2.jpg

                                                            Πολιόχνη, βουλευτήριο - Poliochni parliament

Καβείριο 10.jpg

                                                Καβείριο, αρχαιολογικός χώρος - Kaveirio, archaeological site

Καβείριο 6.jpg
Καβείριο 5.jpg

                                   Καβείριο, αρχαιολογικός χώρος - Kaveirio, archaeological site

Καβείριο 2.jpg
Καβείριο 8.jpg
Καβείριο 4.jpg

                                              Σπηλιά του Φιλοκτήτη - Cave of Philoctetes

  Δύο πολύ ενδιαφέρουσες επιλογές για περπάτημα είναι το εκκλησάκι της Παναγίας του Κάκαβου και το ρέμα του Κατσαΐτη.

Η Κακαβιώτισσα Παναγιά είναι  ένα ασκηταριό από το 1305 με καταπληκτική θέα στο δυτικό μέρος του νησιού. Το μονοπάτι ξεκινά βόρεια από την παραλία του Ζεματά. Γαιδουροανηφόρα, πάρτε νερό μαζί σας .

Το ρέμα του Κατσαΐτη ξεκινά λίγο μετά τον ξενώνα ( 39.936108, 25.060020). Ζητήστε την άδεια του κτηνοτρόφου και ξεκινήστε ένα ταξίδι μέσα σε μια ρεματιά με τρεχούμενα νερά και βλάστηση από πικροδάφνες. Η διαδρομή ξεπερνά τα 3 χιλιόμετρα. Να σκέπτεστε την επιστροφή με την κατηφόρα......

Παναγιά  Κάκαβου 5.jpg
Παναγία Κάκαβου 1.jpg

                              Ασκηταριό Παναγίας Κακαβιώτισσας - Hermitage Lady Kakaviotissa

Κατσαίτης 1.jpg
Κατσαίτης 5.jpg
Κατσαίτης 3.jpg
Κατσαίτης 6.jpg
Κατσαίτης 4.jpg
Κατσαίτης 2.jpg

                           Ρέμα του Κατσαΐτη - Stream Katsaitis (coordinates: 39.936108, 25.060020)

  Κλείνοντας τέλος αυτό το σημείωμα να σας πούμε ότι η Λήμνος είναι πολύ περισσότερα πράγματα. Είναι ακόμα το ηλιοβασίλεμα στο Μούρτζουφλο με τον κώνο του Άθω μπροστά σου, είναι οι μάντρες με τις πέτρες τους αγκαλιασμένες σε  αρμονία, είναι τα σταροχώραφα και οι αμπελώνες με το Μοσχάτο,  είναι το χρυσαφί της θάλασσας στο γέρμα.   Μα είναι και οι άνθρωποι και που δεν τους έχει ισοπεδώσει ο τουρισμός.

Λήμνος 2.jpg

                                                  Τοπίο της Λήμνου - landscape of Limnos

Μάντρα 2.jpg
Μάντρα 3.jpg

                                               "Μάντρες" της Λήμνου - folds of Lemnos

Λήμνος 1.jpg

                                        Με το γέρμα στον Κότσινα - sunset in Kotsinas

Μούρτζουφλος 2.jpg

            Ηλιοβασίλεμα στον Μούρτζουφλο, στο βάθος το όρος  Άθως - Sunset in Mourtzouflos, and the mountain Athos

  Τέλος δεν θα ξεχάσουμε την κουβέντα μας με το Γιώργο Βακάλη όταν υπηρετούσε στο νησί  εκεί στο ΄70. Έλεγε της μάνας του της κυρά Ελισσώς "Ποια Φάρσαλα ρε μάνα, εδώ να δεις χιόνι". Ακόμα το φίλο Μιχάλη Συμεόπουλο που μας είπε το 2007 είχε γνωρίσει κι αυτός τον Καπάκη και την κ. Ελευθερία.

  Σας αφιερώνουμε τη "δική μας Λήμνο" Γιώργο και Μιχάλη........

Δημοσίευση - Publication 19.5.1015

bottom of page